harun

Bir odalı ev yeter bana. Seninde içinde olduğun hayallerimle, varlığınla yeterince geniş bi dünyam var zaten benim. Bi ocağımız olsun yeter, akşam işten geldğinde seni doyurabilmem, sana yemekler yapabilmem için. Gece olunca birlikte uyuyalım, birlikte uyanalım sabaha. Sonra bakıp birbirimize 'günaydın sevgilim' diyebilelim aynı aşkla .. Kahvaltı hazırlıym sonrasında, sarılıp öptükten sonra doyasıya, işe yolcu edeyim. Ben sana yine şiirler yazayım .. Bir kızımız olsun seninle, birde erkek çocuğumuz. Birlikte parka götürelim, derslerine yardım edelim. Haftasonları ellerinden tutup gezdirelim. Sen kapıyı çal, ben sana 'hoşgeldin' diyeyim. Hayatıma girdiğin gibi gel evimizede. Aynı heycanla, aynı telaşla, hep aynı aşkla.
» Hiç kimse sevmedi benim kadar bakışlarını; ve hiç kimse hissetmedi iliklerine kadar yokluğunun sancısını.. sen giderken hani olur olmaz çatardın ya kaşlarını rüzgara... Hiç kimse korkmadı benim kadar bakışlarından oysa çakılıp kalmak varken gözlerine sadece bakabilmeyi öğretmişti ayrılık. Şimdi sana gel diyecek cesaretim yok bir seni özlemeyi biliyorum; bir de içinde kaybolduğum o gözlerini